شب و روز در فضای رسانه مجازی یا حقیقی با انبوهی از خبر ها روبرو هستیم ،
آیا از آن دسته از افراد هستید که اگر هرکس، هر متنی (نوشتار،صوت،فیلم عکس) را تولید یا پخش کرد،می پذیرید و می گویید درست است.
؟!
یا یا آن هایی هستید که هرچه را می شنوید و می بینید؛می گویید دروغ است .
یا نه از آن گروه هستید ابتدا هرچه را می شنوید و می بینید ، اعتبار سنجی می کنید و بعد در باره اش تصمیم می گیرید!؟
اگر از گروه سوم هستید، امکان این که رسانه ها فریب تان بدهد ،اندک است.
حریم خصوصی privacy یعنی چیز هایی که متعلق به شماست و شما راضی نیستید کسی دیگر از آن ها اطلاع داشته باشد.
همان طوری که کلید خانه و ماشین شما اختصاصی است با کسی به اشتراک نمی گذارید؛ باید بدانید که
مشخصات شناسنامه
کارت ملی
آدرس خانه ومحل
حساب های بانکی
شماره تلفن افراد و بستگان و دوستانشان
تصاویر و فیلمهای شخصی و خانوادگی
اسناد و مدارک
خصوصی است و باید حالت محرمانگی باقی بماند
اگر این ها را در تجهیزات دیجیتال همراه، اعم از گوشی تلفن، تبلت و هر وسیله دیگری که به فضای مجازی متصل می شود، ذخیره کنید یعنی آن ها را به اشترک گذاشتید؛ خطرات احتمالی را بپذیرد!
برای ساختن هر چیزی سازنده ای لازم است تا آن را بر اساس نقشه ای بسازد، پیام رسانه ایی یا اصطلاحا متون رسانه ای
(یعنی، نوشتار، عکس، فیلم ،صوت و بازی و)
دارای سازندگانی هستند که بر اساس نقشه خاصی آن را می سازند.
توجه به نقش سازندگان پیام رسانه ای مطلب بسیار مهمی است که باید به آن توجه کرد .چرا که سازندگان پیام ها و متون رسانه ای با توجه به فرهنگ و هدف خود پیام را تولید می کنند.
در زمانی نه چندان دور ، "بی سواد" کسی بود که خواندن و نوشتن نمی دانست. این تعریف ، قرن ها و هزاره های متوالی معتبر بود تا آن که به هزاره سوم رسیدیم.
از ابتدای قرن 21 ، این تعریف از بی سواد رواج بسیار یافت: بی سواد کسی است که با رایانه و زبان انگلیسی آشنا نباشد، حتی اگر سواد خواندن و نوشتن داشته باشد.
امروز و در میانه دهه دوم قرن حاضر، سرعت رشد تحولات علمی - از علوم انسانی گرفته تا مهندسی و پزشکی - به حدی بالاست که بقا در دایره دانش، منوط به همراهی با این تحولات است.
یکی از کار هایی که در شبکه اجتماعی انجام می شود؛ پنهان کاری است؛ و این یکی از آسیب های فضای مجازی است که شما نمی دانید طرف مقابل کیست؟ تا بتوانی بر اساس شناخت تصمم بگیری. پنهان کاری سبب فریب کاربر می شود.
جسم انسان نیاز به غذای روزانه دارد؛ اما چقدر؟ آیا می شود هرچه غذا بر سر سفره را می شود خورد؟! آیا هرغذا یی هرچند خوشمزه رامی توان تمام کرد؟ جواب مسلما خیر است.
جواب این خواهد بود به میزانی که بدن برای فعالیت به آن نیاز دارد؛ باید غذا خورد؛پرخوری تامین غذا نیست؛ سبب بیماری جسمی ( چاقی) می شود.
اطلاعات بیش از اندازه نیز مانند پرخوری میتواند آسیبهایی داشته باشد، از جمله آنکه
فرد را سطحی و کم عمق بار می آورد
به او استرسهای بیاندازه روبهرو میسازد
و تصمیم گیری را برایش دشوار می نماید
برای رژیم مصرف رسانهای صحیح باید دو نکته را در نظر گرفت:
1- استفاده متناسب و به اندازه از رسانه ها :. این باور را که " هر مطلبی به یکبار خواندنش می ارزد " کنار بگذارید.، باز ماندن از فعالیتهای مهم و اساسی زندگی در ارتباط با خانواده و دیگران و مبتلا شدن به " اعتیاد رسانه ای " است.
2- کنجکاوی را کنار بگذارید؛ فقط از مواد ( محتوا ) رسانه ای مفید استفاده کنید.