هرکس سرش تو لاک خودشه

احتمالاً در جمع‌های خانوادگی به‌کرات مشاهده کرده باشید که جماعت فامیل، جماعت سربه‌زیری شده‌اند! البته نه به معنای اخلاقی آن؛ بلکه به این معنی که دائماً سر در گوشی‌های تلفن همراه خود دارند و وظیفه خطیر مدیریت گروه‌های مجازی و بدست آوردن اطلاعات ناب و درجه‌یک را بر عهده دارند. این وضعیت همه‌جایی و نسبتاً همه‌گیر است. بودن با تلفن همراه و به‌اصطلاح امروزی on بودن در اتوبوس، مترو، بر سر سفره، سر کلاس درس یا حتی بعضاً سر سجاده نماز نشان از اهمیت این موضوع برای افراد دارد. سؤال اساسی اینجاست که آیا قرار است فضای مجازی که با تلفن همراه امکان دسترسی به آن همه‌زمانی و همه‌مکانی شده است، همه ابعاد زندگی ما را تحت‌الشعاع قرار دهد؟ ساحت‌های دیگر زندگی ما چه می‌شود؟ بی‌تأثیری این فضا، خوش‌خیالی خطرناکی است. برای مقابله با آسیب‌های آن، چه باید کرد؟

سخن تازه

رسانه چیست؟

هر منبعِ اطلاعاتی که دانش و اطلاعاتی را به شخصی منتقل کند رسانه گویند .

خواه کتاب، پوستر، نقاشی وفیلم؛ صدا یا حتی استادی که در یک کلاس تدریس می کند.رسانه نامیده می شود.

تعریف سواد و انواع آن

تعریف کلاسیک سواد، توانایی خواندن و نوشتن است

اما بر اساس تعریف یونسکو، شخص با سواد فردی است که تمام پارامترها زیر را در خود دارا است

١- سواد عاطفی
توانایی برقراری روابط عاطفی با خانواده، همکاران. مشتریان. رقباو دوستان، به نحوی شایسته.

٢- سواد ارتباطی 
توانایی برقراری ارتباط و تعامل با تمامی اعضای جامعه، شامل آداب معاشرت و روابط اجتماعی بهینه.

٣- سواد مالی
توانایی مدیریت اقتصادی درآمد، یعنی دانش گردش تقدینگی، سرمایه گذاری، و مدیریت هزینه.

٤- سواد رسانه 
این که بدانیم کدام خبر رسانه ها معتبر و کدام نا معتبر است. یعنی توانایی تشخیص راستی و درستی اخبار و دیگر پیام های رسانه ای

٥- سواد آموزش و پرورش
توانایی تربیت فرزندان شایسته و برنامه ریزی برای آموزش و پرورش کارکنان بایسته

٦- سواد رایانه 
توانایی استفاده از مهارت های هفت گانه ی رایانه یا ICDL،
شامل مفاهیم پایه ی فن آوری اطلاعات و ارتباطات، استفاده از رایانه، مدیریت فایل ها، واژه پردازی و ...

امروز، در قرن بیست و یکم، داشتن سواد خواندن و نوشتن، یا حتى اخذ مدرک دانشگاهی، دال بر با سواد بودن فرد نیست

آموزش های مهارتی برای مدیران و کارشناسان از یک گزینه به یک الزام تبدیل شده است